• Archive: amsterdam

Dounia Jari: ‘Kenniscentrum én liefdevolle safe space, daar streven we bij Maruf naar’

feb 13
Dounia Jari & Dino Suhonic - Stichting Maruf

Dounia Jari & Dino Suhonic – Stichting Maruf

Stichting Maruf, centrum voor queer muslims, is genomineerd voor het Roze Lieverdje  2018, de tweejaarlijkse prijs van Roze Links en GroenLinks Amsterdam voor het initiatief of de individu die zich buitengewoon inzet voor de emancipatie van LHBTQI+- Amsterdammers. In een persoonlijk interview vertelt oprichter en voorzitter Dounia Jari wat haar drijft, waar ze door geïnspireerd wordt, en wie haar eigen Roze Lieverdje is.

Speech Algemene Ledenvergadering GroenLinks

nov 6

23231344_10155561294397247_1051408637343380877_n (1)Op 4 november jongstleden kozen de leden van GroenLinks Amsterdam mij voor plek 12 van de kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Een plek waar ik trots op ben! Lees hier de speech, waarmee ik mijn kandidatuur ondersteunde.

 

Kandidaat Gemeenteraadsverkiezingen

okt 28

Op 21 maart 2018 kiezen de inwoners van Amsterdam een nieuwe gemeenteraad. Namens GroenLinks stel ik me daarvoor verkiesbaar. Wat ik de komende vier jaar kan en wil betekenen voor de Amsterdammer, lees je hieronder.

Achttien jaar geleden kwam ik naar Amsterdam. Als zoekende, lesbische vrouw uit de provincie vond ik in Mokum een thuis. Een plek waar ik mijn eigen identiteit zonder angst kon onderzoeken, waar ik mezelf kon zijn. Ik ontdekte een rijke, cultureel diverse samenleving waarin voor iedereen die zich anders voelde een plek leek te zijn. In die achttien jaar heb ik deze prachtige stad zien veranderen. Veel van wat Amsterdam zo bijzonder maakt, dreigen we te verliezen.

Sinti: Het verhaal van Auschwitz gaat ook over ons

mei 4
foto © Mona van den Berg

foto © Mona van den Berg

Nederlandse Sinti leven nog elke dag met de ‘vergeten’ Holocaust. De jongere generaties zijn getekend door de oorlog.
“We zijn vervolgd, vergast, vergeten.”

Sabina Achterbergh (30) herinnert zich haar uitbarsting op de basisschool nog goed. Tijdens een les over de Tweede Wereldoorlog vertelde een Joodse gastspreker over de verschrikkingen van de concentratiekampen. Opeens sloeg ze hard met haar vuist op tafel. Ziedend was ze. “En nu ben ik het zat. Waarom gaat het nooit over ons? Van mijn familie is ook 95 procent vermoord.” Ze wordt weer boos als ze eraan denkt. “Het ging altijd over Joodse mensen,” vertelt ze aan de keukentafel in haar woonwagen in Osdorp. “Maar nooit over ons.”